-
1 powodzić się
powodzić się (unpers powodzi się): powodzi mu się (dobrze) es geht ihm gut; finansowo er steht finanziell sehr gut da;nie powodzi mu się es geht ihm schlecht; finansowo er steht finanziell sehr schlecht da;jak ci się powodzi? wie geht es dir? -
2 powodzić się
powodzić się [pɔvɔʥ̑iʨ̑ ɕɛ]vr, vimpers -
3 powodzić się
vrergehen, gehen; → powieść się -
4 iść
vi1) ( maszerować) gehen, laufen\iść za kimś jdm hinterherlaufen, jdm folgen\iść o lasce/kulach am Stock/an Krücken gehen; ( odejść)2) ( udawać się) gehen, sich +akk begeben\iść do lekarza zum Arzt gehen\iść dalej weitergehen\iść do domu nach Hause gehen\iść ulicą die Straße entlanggehen\iść na grzyby Pilze sammeln gehen\iść na sanki rodeln gehen\iść na spacer spazieren gehen\iść na zakupy einkaufen gehen\iść spać/do łóżka schlafen/ins Bett gehen\iść po coś etw holen gehen\iść na medycynę/prawo ( pot) anfangen Medizin/Jura zu studieren\iść [z czymś] do sądu ( pot) [mit etw] vor Gericht ziehen3) ( postępować w jakiś sposób) [be]folgen\iść prosto [ lub prostą drogą] przez życie [durch das Leben] den geraden Weg gehen, ein ehrliches [ lub aufrichtiges] Leben führen4) ( zagłębiać się) sinken\iść na dno untergehen6) ( nadchodzić) kommenidzie burza ein Gewitter zieht herauf [ lub kommt näher]idzie deszcz Regenwolken ziehen aufidzie zima der Winter kommtcoś idzie dobrze/źle etw geht gut/schlecht9) ( powodzić się) gehenjak ci idzie? ( pot) wie geht es dir?pensja idzie na utrzymanie das Gehalt geht für den Lebensunterhalt drauf ( fam)12) ( występować w określonej kolejności) [nacheinander] folgenidzie o pieniądze es geht ums Geldo co mu idzie? worum geht es ihm?, was will er denn?14) (pot: sprzedawać się) towar: abgehen, sich +akk absetzen lassen15) (pot: zgadzać się)\iść na coś sich +akk auf etw einlassen\iść z duchem czasu mit der Zeit gehen\iść dokądś/do kogoś jak w dym wohin/zu jdm ohne zu zögern gehen\iść na kompromis [ lub na ustępstwa] einen Kompromiss eingehen [ lub abschließen], sich +akk auf halbem Weg[e] treffen\iść w niepamięć [ lub w zapomnienie] in Vergessenheit geraten\iść komuś na rękę jdm auf halbem Weg[e] entgegenkommen\iść po trupach über Leichen gehen\iść z wizytą zu Besuch gehencoś idzie jak woda etw geht weg wie warme Semmeln\iść o zakład eine Wette abschließen, wetten\iść swoją drogą seinen Weg gehen\iść na swoje von Zuhause wegziehen -
5 udawać
I. vt2) ( zgrywać)\udawać ważnego sich +akk wichtig machen [ lub tun]3) ( wyglądać jak)ten materiał udaje jedwab der Stoff sieht wie Seide aus [ lub ahmt Seide nach]4) \udawać Greka den Dummen spielen, sich +akk dumm stellen ( fam)udawał, że nie słyszy er tat so, als ob er nicht hören würdeudawała, że mnie nie zna sie tat so, als ob sie mich nicht kennen würdeudany projekt ein gelungenes Projekt4) (oficj: zwracać się)\udawać się do kogoś po poradę/pomoc jdn um einen Rat/um Hilfe bittenjemu się zawsze udaje er kommt immer durch -
6 wieść
wieść [vjɛɕʨ̑], f1.Nachricht fprzepaść [ lub zniknąć] bez wieści verschollen sein, spurlos verschwinden( prowadzić)wiedziony intuicją von der Intuition geleitetdroga wiedzie przez las der Weg führt durch den Wald\wieść życie das Leben führen\wieść spór einen Streit führen( przewodzić) leiten( przeciągać)wodzić palcem po mapie mit dem Finger über die Landkarte fahrenwodzić za kimś spojrzeniem den Blick über jdn schweifen lassenjak ci się wiedzie? wie geht es dir? -
7 arm
См. также в других словарях:
powodzić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk VIIb, powodzić siędzi się {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś układa się w życiu, pracy; czyjeś sprawy, działania dają dobry skutek, przynoszą korzyści (zwłaszcza materialne); wieść się, udawać się, iść, darzyć się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powodzić — dk VIa, powodzićdzę, powodzićdzisz, powodzićdził, powodzićdzony «wiodąc poprowadzić kogoś, coś przez pewien czas» Powodzić kogoś po muzeach, po teatrach. powodzi się ndk nieos. «wiedzie się, układa się w życiu» Komuś dobrze, źle się powodzi.… … Słownik języka polskiego
wieść się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk Vc, wiedzie się, wiodło się {{/stl 8}}{{stl 7}} szczęścić się, powodzić się, darzyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kiepsko jej się wiedzie ostatnio. W interesach mu się nie wiodło. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}urywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}urwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk IIb, urwać sięwie się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś przestało się dobrze powodzić,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
darzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk, darzyć sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} dobrze się powodzić, układać się po czyjejś myśli; mieć szczęście, szczęście komuś sprzyja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niech ci się darzy! Darzyło mu się w polu i zagrodzie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczęście odwraca się – odwróciło się [odstępuje – odstąpiło] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{od kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś przestaje się szczęścić, zaczyna się źle powodzić, nic się nie udaje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był pewny, że wygra, ale nagle szczęście odwróciło się od niego i przegrał wszystko. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
szczęścić — ndk VIa, szczęścićści przestarz. «darzyć kogoś szczęściem, pomyślnością, błogosławić, uszczęśliwiać» Los nam szczęścił. szczęścić się «powodzić się, wieść się; udawać się» Szczęści się komuś w życiu … Słownik języka polskiego
pavesti — pavèsti, pàveda, pàvedė K, KŽ; N 1. tr. NdŽ padėti eiti vedant: Blogai [aklam], ir nebus kas pàveda, kai man, viena, išgriūsiu iš lovos, ir gulėk, šitep bus Kpr. Pàvedė vaikai [tėvą], nugriuvo vėl, žiūri, jau pamėlę lūpos Skdt. Apent anam… … Dictionary of the Lithuanian Language
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
szczęście — n I, blm 1. «pomyślny los, pomyślność, powodzenie» Rokowania toczyły się ze zmiennym szczęściem. Coś, ktoś przynosi szczęście. Mieć szczęście do interesów, do pieniędzy. Spróbować w czymś szczęścia. ◊ Dziecko szczęścia «o człowieku, któremu… … Słownik języka polskiego